25200

 25200

Wat is dat nu weer voor een getal denk je? Nou, ik ga het uitleggen, dat zijn het aantal seconden dat ik stond te wachten op de terugweg. Het is 7 uur totaal. Later meer...

En misten jullie een blog van vorige rit? Dat klopt ook, maar ga eerst uitleggen dat dit een persoonlijke blog is, mijn persoonlijke mening en ik niet spreek via of namens een organisatie spreek. Dit is mijn persoonlijke mening en weergave van gebeurtenissen.

Mijn vorige rit was 2 weken geleden, in kort een goede rit. Moeder met dochter van 8 en een moeder met zoon van 12. De jongen was bij aankomst witter dan wit en duidelijk bang. Alles ingeladen en gaan rijden. Na 15 minuten was het al stoppen op de vluchtstrook. Wagenziekte. Maar na nog een keer stoppen was dit over. Bij de eerste laadplek koffie en even gesproken, de moeders waren aardig, goed contact mee. Kinderen beetje argwanend wat logisch en gezond is. Maar gedurende de dag was wel duidelijk dat het geen wagenziekte was maar pure angst. De dag verliep goed en snel, konden overal snel doorrijden. Bij de laatste laadstop (Wroclaw) had de kleine man zin in eten, dat ging er snel in, na afloop moesten we nog half uur wachten. Wenkte met mijn hand, ijsje? Ja dat ging er wel in, kreeg een boks van beide als bedankje. Zag beide moeders trots zijn en genieten. 

Andere ochtend was iedereen op tijd aan ontbijt. Mooi op tijd weg. Naar Blankefelde bij Berlijn. Die lader staat tegenwoordig in de top 5 van locaties bij mij lol. Zondag verliep lekker, maar zo goed als ze zoon was, beetje voetballen tijdens wachten en die kwam wat los, hoe minder de glans bij moeder in de ogen aanwezig was. Sprak haar apart samen met andere moeder. Bleken paar dagen voor ik aankwam gevlucht te zijn uit bezet gebied. 6 weken onder Russische controle geleefd vertelde ze. Ze was vertelde ze eerst niet van plan met mij mee te gaan, maar bij navraag kende iemand weer iemand die weer iemand kende en was eerder met mij meegereden. De moeder met dochter van 8 had al onderdak in Nederland bij gastgezin. De moeder met zoon niet, en ze bleef vragen of ze niet in een kamp terecht kwam en gescheiden ging worden van haar kind. Begon wat te knagen aan me. Toen ze naar de wc was vroeg ik de andere moeder wat zij dacht. Ze vertelde best schokkende en heftige dingen. Oké… dacht ik nu gaat het netwerk aan de slag. Ben gaan appen en bellen met alles en iedereen. Ook vriend K. kreeg ik aan de lijn, vertelde dat ik opvang zocht voor moeder en zoon, ga zoeken zei hij. Hij heeft meerdere Oekraïense mensen in dienst, en achteraf bleek iedereen aan zoeken is geweest. Rond 1500 stonden we nog net in Lehre te laden toen hij terugbelde. Ik heb een plek zei hij! De laatste kamer in Brabant in een nieuwe opvang. Stuurde foto’s en uitleg in Oekraïens. Liet de beide moeders meelezen. Kwam beetje glimlach op haar gezicht, is dit echt vroeg ze? Mag ik hierheen? Was je daarom steeds aan bellen? Klopt ja zei ik, ze begon te huilen en draaide haar gezicht weg van zoon, ik zei met vertaal app. ‘Ik ga bevestigen’. Maakte nieuwe planning in de navigatie. We reden even later weg. En ze vroeg me 2x of ze nog keer mocht lezen op mijn telefoon, ik stuurde bericht door. Wow oh wow thank you thank you. 

We kwamen aan op 1e adres, mensen afleveren bij gastgezin, afscheid nemen en door. Bij 2e adres was even zoeken, tot ik de jongen hoorde zeggen naast me “ukraini flag” eh waar? En ja hoor, hij zag de UA vlag wapperen. Uitladen en naar binnen, ze werden warm welkom geheten. Mooi complex, 55 kamers in oud klooster. Eigen badkamer en gedeelde keuken met interne school. Mooie en goede oplossing, iets in mij zei dat deze vrouw niet in een hotel of zo terecht moest komen maar op een eigen rustig plekje.

De tolk van complex overdracht gegeven, vertelde waar ze vandaan kwamen. Ze keek me aan, klopt dat wel vroeg ze, daarna aan de vrouw. Oh my.. zei ze, die heeft heel veel meegemaakt. Blij dat ze hier zit nu.

Hup naar huis., was uurtje of 2200 thuis. Hond en vrouw knuffelen en vertellen. Eigenlijk een standaard rit, maar wel eentje met een zware lading, die ene moeder en zoon hebben echt soort hel geleefd, via tussenpersonen in de nacht in meerdere dagen naar bevrijd gebied. Mooie oplossing., K. – dank! en heel erg bedankt 😊

Rit 23-25 september

25200, ja wachten voor de grens, eh wacht even hoor ik mensen denken, heb je soms aggregaat achter die Tesla hangen of een mega verlengsnoer? Nope. Goed plannen en er was een duidelijke noodzaak. Extra dag eerder weg, op tijd in de auto, vergaderen en bellen tijdens rijden. Kak hotel vol… volgende hotel, vol.. volgende vol… hmm dus had pas om 1500uur een hotel ongeveer half uur voor Wroclaw. Dat was na Maagdenburg net boven Dresden langs, laden, eten en door. Kwam aan bij hotel, ships ergkrappe parkeergarage.. en draaiend 4 etages omhoog.. grr anyway pieptoon en maar proberen. Ging goed. Parkeren en naar binnen, maar de beste man achter de balie kende booking niet. 

Na 10 minuten zoeken gaf hij me maar kamer. Komt morgen wel. Slapen en op tijd ontbijt. Luxe hotel met spa. Leuk, maar ik had mooie kamer als last minute en dichtbij lader Wroclaw. Daar was ik de enige, opladen maar. Koffie en door. Op naar Katowice, op 15min file, terwijl ik stond te laden even naar Lidl voor broodje en snacks voor de hond. Frunk vol gekieperd. Doorrrrr naar Rzesnow. Wow dat liep allemaal lekker door. Geen file bij Krakau, ja 10 minuten, maar niet echt noemenswaardig, heb er ook wel eens 2 uur gestaan.

Lossen bij de vrienden van The Canada Way. Even koffie gedaan en een mini bluetooth printer uitgelegd. Ze moeten veel medicijnen opnieuw labelen, doosjes weg en op de strip plakken wat het is, dan is een oplaadbare printer aan je telefoon met bluetooth erg handig. (blijft tweakers)  Vrienden bij de The Canada Way voorzien van veel stroopwafels, die gaan mee op missie, leggen ze op de verwarming en energie voor onderweg. Ze delen ook veel uit weet ik, de Tesla zit bomvol, deur voorzichtig openen en rolt er uit, er kon dit keer echt niet meer mee... auto zat bomvol. Moest spullen achterlaten, maar die gaan komende keer wel mee. (jaja er is nog shampoo).   

Dank aan alle donateurs, we hebben 150 potten jodiumpillen mogen doneren, kleding en veel medicijnen en medische producten. Dank Esmerelda, Leo, Corrie en Peter Baljet en Olga, ziekenhuis Tiel, en vele anderen!!! 

Auto was snel leeg en rond 18:00 reed ik naar Korczowa grensovergang. Ja, klopt inderdaad richting Oekraïne. Eerst voor de grens nog zoveel mogelijk volladen bij een Ionity, max 50 kW. Bij 90% vond ik wel best, had even staan kletsen met UA mensen die kwamen vragen wat ik daar deed, uit Nederland helemaal. Stroopwafels uitgedeeld en even uitleg gegeven, vonden ze helemaal geweldig. Na 5 minuten rijden stond ik in de rij bij de grens aan de Poolse kant, het was niet erg druk. Maar duurde toch zo 1,5 uur en met uur tijdsverschil was het al rond 22:00uur voor ik Oekraïne in reed. Ook wel omdat 2 meiden van de UA douane selfie wilde met de Tesla met UA stickers. Aardige mensen. круто (Cool in Oekraiens)

Had me goed voorbereid, (plan en backup plan maken). Tomtom offline op telefoon en richting Lviv rijden. Wegen redelijk oke, wat gaten in de weg, veel zwerfhonden zag ik, maar ging goed. Gloeiende grrr, Tesla scherm wit, geen kaart of info, geen muziek, want geen roaming op de ingebouwde simkaart. Hmm dit wist ik dacht ik nog, was me al eens verteld. Dom.. volgende keer wereld wifi hotspot meenemen.

Stuk verderop stond een militair met een rode verlichte stok, een checkpoint met roadblock. Netjes stoppen, raam naar beneden, had paspoort al in mijn hand. Kwam gelijk 2-3 man aanlopen, eentje sprak Engels. Of ik wist dat het al bijna ‘curfew” (avondklok) was. Ja, dat wist ik bekende ik, ik had lang aan de grens gestaan, en was hele dag al onderweg. waar mag ik slapen bij jullie? grapte ik nog, vraag kwam wat ik ging doen? Uitleg gegeven en mocht door, ze zouden de andere checkpoints informeren. Of ik geen groot licht wilde voeren en waar kon zelfs uit. Hmm oke, gaan we proberen hoor. Zo ging ik ook vlot door de andere roadblocks. Bij de laatste sprak iemand zelfs paar woorden Nederlands. "Daaaag Meneer riep hij, dank voor help". 

Zo kwam ik aan in Lviv. Was overal pikkedonker, geen verlichting op straat, paar keer doodlopende straat in waar van die bekende X-X-X afzettingen staan of waar ze aan werk waren. Maar tomtom deed goed, kwam aan bij hotel, kon op terrein parkeren. Vriendelijke mensen, zet de app op uw telefoon meneer zei ze. Welke app? Ze liet zien, was app voor luchtalarm. Dank, zei ik en installeerde de app. Handig wifi in hotel. Kon ik kijken wat en hoe, via de t-mobile app maar een bundel data toegevoegd, kom op met EU en roaming mensen 

Mooie grote kamer, flesjes water, was alleen even zoeken, eerst met lift A naar 2e verdieping, dan doorlopen en naar lift B. En naar 5e etage, geweldig mooi uitzicht over de stad. Modern hotel ook, overal verlichting aan op basis van beweging, loopt men echt in voorop met andere hotels.

Nu slapen, plan morgenochtend is naar de lader in de stad, dan laden en dan boekhandel en daarna afgesproken met L. Zo verliep ook, de lader was even zoeken en de parkeerbaas vond maar niets dat ik in zijn garage wilde. Legde uit wat ik kwam doen en waarom, hij ging bellen. Als ik maar betaalde zei hij, best hoor, die 1 euro 20 parkeergeld krijg je wel. Whatever. Dus laden aan de Ecofactor lader. Kreeg toen ik net wat geld op krediet had gezet teruggestort en had ineens heel veel krediet… Kreeg appje van Sergev, de eigenaar van Ecofactor, had gezegd dat ik naar Lviv ging. En hij zag me blijkbaar inchecken op de laadpaal. Dus gratis laden, jij helpt mijn land en mijn landgenoten, ik wil nooit iets verdienen aan jullie zei hij. Grapte nog, kost me zeker weer paar hartjes stickers? Ja, graag, ik wil er 2 voor op mijn andere auto’s.

Foto's hier 

Komt goed zei ik en na uur laden was ik op 90% geladen. Afrekenen voor parkeren en weg. De binnenstad van Lviv is vooral gaten, gaten en kasseien, goed voor je vering en je vullingen lol. Mooie stad, terug naar hotel, auto wegzetten, die heb ik niet nodig en niet handig in drukke stad met weinig tot geen parkeerruimte.

Kijken op maps en zie dat de boekhandel op uur lopen is. Een uur?, ga ik doen? Zie ik wel meeste van de stad en beter dan weer in die auto. Dus extra hoodie mee want best frisse boel. Petje op en lopen, kak… begint met regen, maar we smelten niet, door. 

Google maps volgen en ik denk ik loop goed, nee dus, toch verkeerd gelopen, maar wel onderweg wat foto’s maken met telefoon. Wil niet de toerist uithangen, maar het mooie van een land of een stad blijven zien, ondanks oorlog moet je ook blijven waarderen. Zie prachtige gebouwen en omgeving, mooi park. Ook zie ik veel wegafzettingen met grote stalen X-X-X en dergelijke. En schuilkelders in parkjes, dichtgetimmerde ramen bij kerken en gebouwen. Maar ook heel veel leuke aardige mensen, die stuk met me meelopen als ik vraag of ik nog steeds goed loop. Onderweg gaan er ineens een heleboel telefoons af met een alarm. Kijk om me heen, moet ik gaan rennen of schuilen? Nee hoor, zegt ze, haalt schouders op en zeg, vast weer vals alarm. Iedereen klikt de melding weg op zijn telefoon en life goes on. Geen auto die stopt, geen paniek merkbaar, leven gaat gewoon door.

Kom na 1,5 uur bij de boekhandel aan, ja soms moet je ook een stapje opzij doen en leuke markt of parkje door in plaats van omheen lopen. (Echte verhaal is dat ik gewoon niet op lette en verkeerd liep lol) Maak wat foto’s en let op dat ik geen militaire of defensieve objecten op de foto zet. Niemand wijzer maken dan nodig is... Need to know.

Bij de boekhandel moet ik even wachten, meisje spreekt Engels. Maar dat is geen probleem, komen we wel uit. Pak mijn telefoon en ga app na app af waar mensen in Oekraïens hun verzoeken hebben geschreven, ze moet lachen, je hebt veel vrienden zegt ze, berichten beginnen met hoe leuk ze vinden dat je voor hun kinderen boeken meeneemt. 

Dat is het doel, veel kinderboeken meenemen naar NL om uit te delen en tegen kostprijs te laten afnemen. Kom ongeveer op 300 euro uit aan boeken. 2 grote dozen. Zware dozen vooral. Hoe ga ik dat doen denk ik… taxi maar. Die dozen zijn niet te tillen. 

Foto's hier 

Bij afrekenen kom ik na 2x bij afwijzing van bank uit… hmm oke vervelend, dus reken de rest af met mijn creditcard. Achteraf had ik mijn bankpas op wereld moeten zetten, ben denk ik al gewend aan deelname van Oekraïne aan Europa. Zet bundel extra data op mijn telefoon. Gaat stiekum hard, want geen roaming is hier ook voor mijn mobiel aan de hand. We maken foto’s en krijg een knuffel met bedankjes. Ze belt taxi, ik zeg nog, wel met kaart betalen aub. 10 minuten later komt er een stinkende diesel voor de deur. Card pay vraag ik? Cash zegt ie.. Meisje is gelijk pisnijdig en begint te mopperen op hem, niet mee bemoeien… wait zegt ze en rent naar binnen, komt met cash terug. Ik zeg. Hoe kan ik je betalen? Next time, zegt ze met een lach. Deal! zeg ik.

Best wel vaak in taxi’s gezeten… maar deze euhm deed alsof er geen gaten in de weg zijn of kasseien… gewoon gas er op. Goed vasthouden, drukt zich overal tussen, maakt ruzie met anderen, gebaren en toeteren, heel veel toeteren. En als dat niet helpt, toeteren.

Kom heelhuids aan bij hotel, zet dozen boeken achterin de auto en ga snel iets eten. Heb afgesproken met meiden die ik tijdje geleden mee had laten rijden en met hun vader.

Kijk op maps, oh 15 minuten, dat lopen we wel, goed voor de stappenteller. Wil de auto zo vol mogelijk houden, als nodig is in 1x weg kunnen. (backup plan).

Loop naar de universiteit en ontmoet L. Ze wil me haar stad laten zien, graag zeg ik en we lopen langs pleinen en ze vertelt van alles. De kerk is helemaal dichtgetimmerd met houten planken voor de glas-in-lood ramen en alle beelden zijn ingepakt. Ze wil me binnen laten zien, goed zeg ik, en we lopen naar binnen, prachtige mooie plafonds en vooraan een hoop gouden objecten en soort altaar wat ik nog nooit gezien heb in mijn leven. 

We lopen weer naar buiten en gaan naar restaurantje waar we haar zusje en vader ontmoeten. Aardige lieve mensen. De oudste heeft alle boeken en spullen om op afstand te studeren, en ze mist haar vriendje, dus ze rijdt mee terug. Ter plekke krijg ik al wijzigingen door. Mensen twijfelen, komen 2 broers bij... uiteindelijk heb ik 3 personen en spreek ik af om de andere ochtend L. op te halen om 0800 en om 0830 de andere twee personen bij het station. Maar eerst willen ze me de stad nog meer laten zien, we lopen uiteindelijk een groot plein op bij de Opera. Mooie verlichte fonteinen en veel mensen. Verderop staat een band live muziek te spelen, we lopen er heen. Ondertussen kijkt vader al op zijn horloge, moet op tijd thuis zijn voor curfew. Dus max 2300 binnen. Krijg nog de snoepwinkel te zien waar ze erg trots op zijn, schijnt een begrip te zijn in Oekraïne. Lekker   pure chocolade. Kijk in de foto map voor de video van bandje. Was leuke muziek en iedereen stond mee te zingen. Verderop konden mensen met een omgebouwde AK-47 op een foto van P*tin schieten   Grote humor en een rij mensen stonden te wachten. 

We lopen door de stad, bizar beeld soms om die wegversperringen klaar te zien staan naast de panden. Veel politie en militairen op straat. Voel me niet onveilig, wel blijf ik opletten. Komen aan bij hotel, we nemen afscheid. Morgenochtend haal ik de oudste dochter op en rij naar Nederland. Slapen en de andere ochtend wil ik nog snel ontbijten, maar dat gaat niet worden. Nee wij doen pas ontbijt in weekend na 08:30… hmm lekker dan, ik sta dan al aan de rand van de stad om L. op te halen. Laat maar dan, ik ontbijt wel onderweg denk ik. Ehm, nee dat gaat niet worden lol. Leuke aanname maar er is niets onderweg. Na ophalen L stoppen we bij de winkel, want ze moet nog chocolade en chips meenemen voor mensen in Nederland. Daar koop ik 2 bekers yoghurt. Red ik wel mee. Achteraf grote denkfout, maar toen ging ik nog uit van korte tijd om in Polen te komen. Bij station aangekomen staan de andere twee passagiers al te wachten. We laden bagage in en vertrekken, rijden de stad uit, zie steeds meer roadblocks and checkpoints, maar we kunnen overal doorrijden. 

We komen na 1,5 uur aan bij de grens, het lijkt niet zo enorm druk... ik sluit aan op aanwijzing van soort Politie die er staat, laat papier zien van humanitair transport. Nee in de rij. We schuiven per half uur soms paar auto’s op. Tot het helemaal stil staat voor een uur. We staan er inmiddels al paar uur. Loop naar voren in de rij, militairen staan er, loop er heen, ze zwaaien dat ik terug moet, denk succes... vraag wie er engels spreekt, ja die daar, ik spreek de man aan en leg uit dat we nog lang moeten rijden. Nee mensen brengen is geen reden om vooraan te mogen staan. Na een uur probeer ik nog een keer, dit keer bij een meerdere met strepen op zijn schouder. Hoort me aan en zegt, waarom ben je niet gelijk naar voren gereden? Mocht niet zei ik, van mij nu wel, ga maar daar staan. 

Dus ik ga terug en rij tussen de rijen door naar voren. Gaat op millimeters soms, maar met wat geduld en af en toe een vrachtwagen die iets instuurt lukt het. Een Oekraïense man staat in Nederlands naar me te roepen, links, rechts, stop haha. 

Denk mooi zo, we staan hier al 5 uur. In de volgende rij moet ik weer achteraan staan. Auto of 8 voor me. Maar per auto nemen ze hun tijd. Komen papiertje stempelen, auto controleren. Eindelijk na een uur of anderhalf zijn we aan de beurt. Weer hele verhaal controleren, we mogen door. Op naar Poolse gedeelte. Ook daar half uur wachten, ben beetje gaar van dit geheel, maar gek genoeg gaat dit snel. Na half uur wachten zijn we aan de beurt, wel duidelijk, alles uitpakken, speurhond door de auto. Die reageert, man vraagt, eh heb je soms een hond? Ja, zeg ik en laat foto zien, ok, dan snap ik waarom ze zo reageert. Man is duidelijk een liefhebber van herders. We kletsen even, erg vriendelijk, tassen open en weer inpakken, koffers in de auto en we mogen door. Het is inmiddels laat geworden.

- Grens overgang rond 10uur daar staan en 7 uur later verder. (UA is uur tijdsverschil). - 

Rondom 16:00 uur rijden we weg, 17:00 bij de lader bij Rzesnow en 18:00 weg na gegeten te hebben, het was lunch en diner in ineens. Gas erop en doorrr, we komen om 01:40 aan in hotel, checken in en slapen. Alle superchargers waren leeg en snel laden. Veel tot bijna leeg gereden, 125-130km en ging best. 

Zondagochtend 0800 ontbijt en 0830 zitten we in de auto. Rij rustig aan, geen haast en wil de lader bij Besteland skippen, dat is er eentje zonder toilet, en als ik 110 blijf rijden, grootste stuk mag je toch maar 100, dan haal ik Blankefelde makkelijk. Scheelt zo weer half uur.

Na 45 minuten laden kan ik ineens door naar Lehre. Daar lunchen we. Ik meld dat de porties groot zijn, maar kan kletsen wat ik wil, ze willen soep en salade. Dat komt op tafel, oh het is heel veel… duh dat zei ik ook, jammer maar het is niet anders. We gaan door en ik moet plannen, 1 mevrouw moet naar Utrecht en andere naar Limburg. Een collega komt haar ophalen bij Arnhem, Plan de route in. We laden nog een keer 10 minuten om Zevenaar te halen. Maar navigatie stuurt me door de Duitse binnenlanden, schiet niet op… Maar op tijd zijn we op locatie, hij staat al te wachten en brengt mevrouw naar Utrecht. Wij gaan door naar Limburg, mevrouw afzetten en daar gelijk weer hulpgoederen inladen. Er staat koffie klaar en na half uur gaan we naar huis. Ik zet L. af bij haar moeder. 

Dit keer geen foto’s etc, maar wel een gedeelde map met fotos. Mijn tweakers fotoalbum is weer eens vol…. Hier staan de fotos


En de pot geld? die is al weken leeg, betaal alles zelf, zou graag de boeken zo weggeven, doe ik soms ook, maar laat mensen die werken en inkomen hebben de kostprijs betalen. Wil je mij helpen en steunen? Tikkie of de volle mep? 

Ga ik nog een keer Oekraïne in? Zeker wel, maar dan ga ik avond voor vertrek weg en laat door de grens als het heel rustig is. De boeken willen we blijven halen, mijn collega's zijn een project gestart, ik help waar ik kan. 

latersssss