Niet alles lukt in één keer...

Niet alles lukt in één keer ...

Laat me beginnen met mensen te bedanken, zonder die hulp zijn wij nergens. Vriend Ron die hele dagen schroevendraaier en voedingen laat zoemen om laptops en computers in orde te maken. Dankzij hem kon ik 25 laptops en diverse computers meenemen. 

Vriendin Esther en haar man die vele dozen kaarsen, speelgoed en 3 grote petroleum kachels doneerden. En Ron in Zoetermeer die steeds mooie spullen aanschaft en voor ons heeft klaarliggen, dit keer een enorme grote partij warme dikke sokken. Dank dank dank. Grote zakken knuffels ontvangen, de helft naar het weeshuis is Lopatyn en de andere helft naar het station in Lviv. Het station is het eerste punt waar moeders en kinderen aankomen, en dan krijgen ze een knuffel van de vrijwilligers, op het station zijn meerder opvangplekken waar mensen slapen. Blij dat wij die knuffels mogen leveren.

Maar ook Roman en Kostiantyn in Lviv, twee dappere mannen die ons helpen met ondersteuning weeshuis en ophalen kinderboeken. Maar verder met de blog schrijven nu :)  en nee, ik heb nog mijn Tesla, ja en die rijdt lekker, echter met geplande 60 dozen en 1000kg+ aan kinderboeken ophalen moesten we een ander plan maken. Dus aan bestuur van OMWUA gevraagd of we met de bus de boeken mochten ophalen. Dat mocht per uitzondering. Erg blij mee. Dus begonnen we met plannen en inzamelen, leeg heen doen we niet, dus kregen we gelukkig weer veel aanbod van speelgoed, (LEGO!), houten trein en knuffels, eh heel veel zakken met knuffels. En op verzoek van de locatie Lopatyn (weeshuis met 200+ kinderen tot 17jaar en station Lviv shelter een voetbaltafel of is het tafelvoetbal-tafel? en een air hockey tafel. via donaties kregen we die snel te pakken. Die dingen nemen stiekem wel boel ruimte in, maar met beetje handig laden paste alles goed.

Daarnaast 10 dozen verbandmateriaal naast de 8 dozen die we al hadden, erg blij mee. De verdeling ontstond beetje vanzelf. Computers bij Ron ophalen in de week vooraf. En mijn co-driver Carola fungeerde als tijdelijk postkantoor en had haar auto ook al propvol. In de week ervoor reed ik al een keer naar de locatie van de bus, ja een bus, diesel bus. Daar gaan we mee naar de grens en de boeken ophalen. De bus was al behoorlijk vol, echter we hadden toen ik aankwam om 0600 bij de garage beide nog een propvolle auto bij ons. Carola had er duidelijk zin in, mijn hobby is Tetris zei ze, en toegeven... uitladen en een half uur later zaten er dus 2 tesla's en een klein auto-gebakkie in de bus. Knap! Alles stond goed en stevig, aan de grens gingen we the Canada Way uitladen en de rest ging mee naar Lviv. Beste lading, 25 laptop, veel computers en monitoren, tablet en telefoon. En veel kabels :) (Dank Ron en donateurs!). 

Leuke stereo / home cinema set kregen we van Ron mee. Nou daar ging men op los. Leuk! gaan we aansluiten in de ruimte waar we de voetbaltafel en air-hockey tafel plaatsen. Gaaf! 

De tablet en een beamer hebben een goede bestemming gekregen op een academie in Lviv. We kregen al foto's binnen van studerende jonge mensen in een groen pak. De beamer was een succes melden ze, blij mee. Mooi dat gelukt is dit doel ook weer te bereiken. Wij hebben niet altijd controle en zicht waar spullen heengaan, doel kiest de ontvanger. Maar we geven wel altijd aan wat en hoe. Gaat eigenlijk altijd wel goed. Zo ook nu weer, een verzoek voor een beamer was dankzij Ron snel ingevuld en werd door Carola opgehaald. Alles is teamwork zeg ik steeds en dat is dus ook zo. Samen zijn we sterk. Maar 0600... dat is takkevroeg op een miezerige zondagochtend. Alles voor het goede doel en je medemens helpen. Dus rijden maar. Vroemmmmm oh ja hier hoor je de motor enzo.. even wennen. (kom die diesel fans beetje plagen, vanaf 2035 mag het niet meer tenslotte, dan iedereen aan de stekker...uh huh). 

Via Duitsland met 130 op de GPS door naar Polen, we haalden bijna op 1 tank. Even in Nossen er 20 euro ingegooid zodat we in Polen vol konden tanken, scheelt toch 20ct op een liter. Nossen kennen we wel, dat is ook een grote Tesla lader. Die stond propvol. Maar wij konden na het tanken en afrekenen weer door. Net over de grens volgegooid. We wisselden geregeld af met rijden. Gaat best, die bus rijdt lekker, laat maar rollen. Tomtom en radio2 aan. Wij mopperen niet. Broodjes en chips mee en gas. Zo kwamen we via de 1e pomp in Polen pas weer net voor Rzesnow aan bij een tankstation. Sanitaire en drink stop. Daar volgegooid, dat scheelt weer gedoe morgen. Rond 2030 waren we in Przemysl in het hotel. Ingechecked, eh eten? Nou via een soort “thuis bezorgd” app konden we iets laten bezorgen, eh nee dus. 

Maar Dobre sushi was nog open, wij racen er heen en voor de deur gezet op plein met knipperlampjes aan. Snel 5 min voor sluitingstijd naar binnen, doe maar nummer 64 - mega menu. 

Nou dat was al veel, maar toen ze vroeg waar we vandaan kwamen, en wij dat uitgelegd hadden, zat er nog 2 extra rol in. Eh dat gaat nooooooit op. En dat was dus ook zo. Jammer maar er was zoveel. Op 1 van de hotelkamers opgegeten. Daarna maar eens slapen! 

Morgenvroeg op en naar Lviv, maar eerst nog lossen bij The Canada Way. Die waren nog ergens in het Oosten van Oekraine dachten wij. Maar aangekomen bleken ze er achteraf toch te zijn. Wij aankloppen en bellen, maar niets,. De garagedeur was open dus wij gingen uitzoeken en uitladen. We hadden in half uurtje alles er in. Bus gewicht weer iets verdeeld en dooorrrr..

 Alles gelost., ook de petroleum kachels. Mooie dingen, kan je zelfs op koken. De brandstof is goed te krijgen, hier gaan 3 gezinnen plezier van hebben. Verder was het een halve bus met medische goederen. Feedback van TCW was dat ze er diverse medic bags mee kunnen vullen en voor een lokale kliniek de medicijn en verband kast. 

Mooi resultaat dus. Hier doen we het voor tenslotte. Medische hulpmiddelen zijn altijd nodig, kleding merken we is er zo veel dat niet meer heel erg nodig is. Maar als de winter voorbij is mogelijk weer wel zomer kleding. Deze dozen kregen we doneert, vol met verband, scharen etc. Mooie en gewilde spullen.

Aan de grens ging megasnel, niemand voor ons, we konden overal doorrijden. Polen was vlot, even kijken en door naar de UA grenspost. Ook daar paar minuten, brief ambassadeur helpt wel mee. Oh lego zeiden de mannen, kroeto! (cool) gaat dat heen? Weeshuis, mooi! oh voetbaltafel.. dus met 10 minuten reden we UA in. 

Mooi weer, droog maar -10'c - koudddddd koudddddd. Gelukkig doet de kachel het, wij rustig naar Lviv rijden, voorzichtig aan, geen haast. We waren mooi op tijd bij het werk van Roman. 

Via wat achterweggetjes kwamen we mooi bij de garage uit, daar kwam even later ook Kostiantyn aan en konden we de spullen voor het weeshuis en station gaan overladen. Tetris deel 2 voor Carola. Weer een auto vol met onze spullen, veel speelgoed, knuffels, de tafelvoetbaltafel en air- hockey tafel, en ook 200 bijbels in de Oekraïense taal. Toen kwam Roman en zijn dochter en gingen we de computer spullen naar binnen brengen. In mijn ooghoek zag ik al mensen een camera opstellen. Oh ja ze willen een interview, benieuwd hoe we dat gaan doen. Bedenk ondertussen al wat ik wil gaan vertellen. Eerst alles naar binnen, na paar keer lopen en nog keer de autos verplaatsen zijn we bijna zo ver.

Wist dat er mogelijk een cameraploeg zou komen om opnames te maken voor het Boekraiene project. In dit project onder ONWUA halen we 8000 kinderboeken naar Nederland om hier uit de delen. Dankzij een donatie van Rabobank (Utrecht/Rotterdam/Den Haag/Amsterdam) delen we aan kinderen schoolboeken en leesboeken uit. Want de Nederlandse overheid vindt het onnodig dat de kinderen ook onderwijs in hun eigen taal krijgen... (onbegrijpelijk...) Dus dan de moeders maar in hun kracht zetten, die kunnen dit ook leren aan hun kinderen tenslotte. Dus de computerspullen uitladen en bij Roman op kantoor zetten, ondertussen kwamen er paar tassen voor terug, zijn vrouw zit hier vlakbij in de opvang. Zo helpen we weer beetje thuis naar tijdelijke thuis te brengen. 

Gelukkig spreekt de dame van het TV station engels. Ze maken korte interviews. Maar ja, ik denk, nu heb ik het woord, blijven praten. Zo vertel ik over OMWUA ontstaan en wat we doen, en hoe het kinderboeken project een spin off is van een dame die als vrijwilligster werkte aan de grens en soms kinderboeken mee nam en die liet uitdelen in Nederland. Dat kunstje hebben we toen ze er mee stopte wegens tijdgebrek overgenomen. Maar gelijk overgedragen toen iemand zich melde. Nu is Lera onze projectleidster en die regelt alles er goed moet ik zeggen. Tomeloze inzet en focus op het resultaat. Wij doen de organisatie en de logistiek. Dus dat verhaal verteld en na paar minuten zat het er in 1 take op. Knap he? Maar ze wilden ook Carola nog interviewen. Goed plan.

Dus ook Carola en zelf Roman werd gevraagd. Denk nou, dat gaat groot item worden. Dag erna kregen we het resultaat. En wat denk je? Was ik er helemaal uitgeknipt! :) slaap er nog slecht van. Nee hoor, Carola deed goed verhaal en was veel identiek wat ik vertelde, maar mijn verhaal was lang met cijfers onderbouwd hoeveel mensen we al vervoerd hadden en dergelijke en duidelijke focus op OMWUA als organisatie en ook kleine zijstap naar ons laptop donatie project. Maar zo blijkt maar weer, de knapperds krijgen alle beeld- en zendtijd :) Niet de persoon met langste verhaal :)

  

Hier een stuk van het filmpje. en link naar eind product filmpje.

De cameraploeg is nog mee geweest naar het postkantoor om onze Carola wederom aan de Tetris hobby te zetten. 30 dozen ingepakt. Het was een plan juist om 60 dozen op te halen, echter na 3 dagen stuurt men een pallet gewoon retour... okeee..... grrr dat was balen. Maar deze week halen collega's van ons alsnog de resterende 30 dozen op. Poging 2.

 

Het eindelijke filmpje zoals vertoont op de Oekraïense televisie.

De dozen met boeken zijn naar Nederland gereden. We hadden gezien de hoeveelheid boeken geen passagiers gepland. Want dat had simpelweg niet gepast. Dus helaas geen passagiers. Maar samen terug gereden en met een overnachting in Duitsland hadden we de dag erna alle tijd om het te lossen in de opslag. En daarna de bus door de wasstraat te halen en schoon te maken. Klaar voor de volgende rit. Af tanken en naar huis. Mooie rit, wel erg koud, maar resultaat is dat we nu 1700 kinderboeken klaar hebben liggen en de volgende onderweg zijn. 

Samen met Carola en Kostiantyn (vrijwilliger Lviv).

In Lviv merkte we een koplamp defect, en dan zit er eentje naast je alles af te zoeken in dashboard kastje... want mevrouw McGyver moet en zal die koplamp zelf vervangen.. dus schroevendraaier geregeld, ik loop naar de Lidl om broodjes en jawel hoor, koplamp is vervangen. 

Geen garage voor nodig, ik deed zelf namelijk de motorkap open en zei al, eh smeer en vies en mijn grote handen passen daar nooit bij die koplamp. 

Jaja Carola, doe je goed :) Mrs Tetris 2.0. Je mag vaker mee.

en we kregen al foto's van het team van het station! (geplaatst met toestemming). Wilt u ons ondersteunen? Na de diesel ritten is de pot weer leeg, onder nul zelfs :) Alle hulp is welkom! 

Hier is ons betaalverzoek, steunt u ons voor de komende ritten?

Scan de QR-code om te betalen voor Donatie hulpverlening Oekraine.
Gebruik de Camera App op je telefoon.

De QR-code is geldig tot 10 juni 2023.  https://betaalverzoek.rabobank.nl/betaalverzoek/?id=1oG5_UwIRoq0iNx1AIfxFA

En update: Filmpje van Kostiantyn met feedback van het weeshuis.