Rit van je leven

Stil maar achter de schermen.... (update 23 feb 24)

Korte update, sinds Mei is hier weinig gemeld, maar we zijn nog steeds druk bezig met ondersteuning Oekraïne via - rit van je leven -. Wie krijgen geregeld nog laptops gedoneerd, naast veel computer onderdelen. (dank aan alle donateurs). Enige weken geleden mochten we een bestelbus vol met netwerk routers, servers, computers en beamers ophalen bij MBO Leiden. Waarvoor dank. Samen met de hoeveelheid apparatuur welke al ingezameld was, en samen met de donatie van Jacobs lifesaving Strijen van o.a. first aid kits, verbandmiddelen en noodrantsoenen, is besloten dit allemaal mee te geven op een rit met de vrachtwagen, samen met Shirley van Together we move mountains. Met de Tesla was dit zeker 3x rijden geweest, en hulpgoederen moeten niet lang in een opslag liggen, die moeten naar de mensen toe. Daar zijn ze nodig!

Dus de vrachtwagen heeft alles meegenomen, samen met een grote donatie van sokken van ASICS Nederland (35.000 paar sokken op 54 pallets!!) Dank Paul en Adriaan ;)

Verder korte update over Boekraine ® - alle 8125 kinderboeken zijn op 2 locaties na uitgedeeld. Veel vrijwilligers van Teslawensrit.nl hebben ons geholpen met uitdelen, zelf heb ik rondje Limburg gemaakt. Mooi te zien hoe blij de kinderen zijn met de boeken. Juichen en dansjes, en samen boeken uitzoeken. Ook diverse vrijwilligers (Lenie, Marcel, Andy, Ernst) en partner in crime Carola hebben auto's vol met boeken uitgedeeld.

We zamelen nog steeds laptops en tablets in, desktop systemen zijn ook welkom, maar wel recente en complete systemen aub. In de video hieronder ziet u wat er de laatste rit meegegaan is. Hier worden o.a. aantal scholen en heel veel mensen mee geholpen.

Wij gaan door, mocht u een laptop, tablet of telefoon willen doneren, laat dit aub aan ons weten. Rest mij om alle mensen die ons helpen te bedanken - Lera, Olena, Marina en haar moeder, Ron, Carola, Roman, Kostiantyn en uiteraard vriend Ad, die altijd klaar staat om te helpen sjouwen!

Video van Kostiantyn, uitdelen van sokken, voedsel en hulpgoederen in Oekraïne.

Samen met H.U.G.S. in Kharkiv hebben we daar het laptop project opgezet. Ze delen daar laptops en computers uit. Zie hun video:

Wij gaan door! Alle hulp is welkom, vooral financieel is het op dit moment erg lastig, vervoer gaat efficient met vrachtwagen uit Oekraïne, dit scheelt kosten en is goed voor de economie. Maar een rit kost nog steeds +/- 3500 euro. Wilt u ons helpen? Graag! onze donatie link vind u hier. Ons doel is weer een vrachtwagen vol te krijgen met hulpgoederen. Dit doen we door samen te werken met anderen.

https://betaalverzoek.rabobank.nl/betaalverzoek/?id=edRSIBvrQzaHJEzbEsUj-Q

of een tikkie: https://tikkie.me/pay/8rq48qfoooeiltpu6ojb

wie weet... - volgende blog verslag naar Lviv!

Kijktip: My generation @ War op NPO start! indrukwekkend en puur.

(deze blog zal gedurende de rit en komende dagen steeds worden bijgewerkt). Donatie link wilt u mij ondersteunen? Alle donaties zijn erg welkom!.

Wat hebben Tulpen, (kinder)boeken en laptops met elkaar te maken? Die onderwerpen bepaalden mijn vrije tijd de afgelopen maanden. De kinderboeken met een project wat we hebben opgezet om Oekraïense kinderen hier een leer of leesboek te geven. Het werd iets groter dan we hadden gehoopt, maar we leveren totaal 8125 boeken uit in Nederland. Iedere keer is het weer kippenvel en emotie als je de kids zo enorm blij ziet worden van een boek in hun eigen taal. En die Tulpen, samen met de vriendjes van stichting Teslawensrit hebben we een grote groep (+40) Oekraïense mensen uit Almere een rondrit gegeven langs de tulpenvelden. Leuke ontspannende dag, toerist in eigen land. Ook hier werden door Boekraine kinderboeken uitgedeeld.

En die laptops? Nou dat idee/project loopt al een tijdje, begon met 3 laptops, toen 12 en laatste keer iets van meer dan 37. Maar aangezien er veel tijd nodig was voor de organisatie van Boekraine (boeken project) en de Tesla niet van kou is, was de planning iets langer dan normaal. Laatste rit was in Februari met het diesel smelly busje. Nu weer met de Tesla naar Lviv.

Laptops en computers. Vriend Ron, Niels en anderen (Harmen en vele anderen) hebben enorm geholpen met inzamelen, On my way UA met donatie voor memory en onderdelen, en zo kwamen de laptops binnen. De teller ging al snel naar meer dan 50 stuks.

Nalopen, uitzoeken en onderdelen bestellen, soms ontkom je niet aan Ali en dan wat caddy's voor nvme disks etc te bestellen.

Veel laptops zijn uitstekend inzetbaar, memory en ssd disk in en werkt goed en snel genoeg voor studeren. Gamen etc doe je toch niet snel op een laptop. Dat verzoek kregen we wel, gamen op een laptop, en vriend Niels had tijd om hier een kleine donatie actie voor op te zetten. Kleine Nikita van 11 jaar is voor behandeling soms dagelijks in het Utrechtse Princes Maxima kinderziekenhuis. Vervelende ellendige lang durende chemo-behandelingen, en dan is een laptop wel handig voor studie maar ook voor gamen. En dat gaat niet op een laptop, ja een sjouwer met gewicht van iets van 10kg. Dus Niels en ik bedachten een plannetje. Als we die laptop gelijk hier doneren, die hebben we dan al. En voor gamen gaan we donaties proberen op te halen voor een Nintendo switch. En zo ging razendsnel, op een dag hadden we voldoende geld binnen, en kon Niels de spullen bestellen, een mooie switch met Fifa spel. Alles is overhandigd aan Nikita en zijn ouders. Stapeltje kinderboeken bij en feestje was compleet. Even een lichtpuntje geven. Geeft energie en enthousiasme om door te gaan.

De teller loopt door, komen meer laptops binnen, en meer mensen melden zich aan. Paar avondjes rondjes Nederland en haal zomaar weer 6 laptops op. En uiteindelijk is de teller op 117 laptops gekomen, waarvan 79 direct inzetbaar en 30-35 stuks waar of geheugen of harddisk ontbreekt, en een krat met half werkende laptops, of onderdelen, weggooien doen we niets, alles is bruikbaar, vernietigen kan altijd nog. En 16 computer systemen waarvan enkele mooie vette game systemen! Onderweg nog laatste spullen opgehaald bij Ron en door!

Een aantal (8) van deze laptops gaan naar het weeshuis in Lopatyn, 72 km achter Lviv. Naar een ander weeshuis organisatie met twee weeshuizen gaan ook 10 laptops. Kunnen ze ook een klaslokaal mee starten voor online les. Groepjes leerlingen studeren zelfstandig op een laptop, terwijl de docent dan verder les kan geven. Met meer dan 220+ kinderen is het ideaal werken voor iedereen. Dankzij de donatie van Amsterdam-vaart organisatie van o.a. Gerrit Bakker gaan er ook 2 smartboards van een school uit Nederland heen. Een generator staat er al. Lokaal gekocht, scheelt duur transport. Ook gaan er veel computers heen, vooral de administratie van de scholen wil een vaste computer opstelling, en een NAS! Geweldig dat er wat moderne middelen komen, besef dat er een meer dan verdubbeling van aantal kinderen in de weeshuizen is ontstaan sinds een jaar. Zonder toename van ruimte, middelen en geld. Vooral Caritas doet goed werk, vanuit kerkelijke organisatie regelen ze van alles. En als we hier aan kunnen bijdragen, mooi werk en groot resultaat!.

Donderdag 4 mei. Hoorde dat de Oekraïense president vandaag Nederland bezoekt. Wij mogen herdenken, Oekraïne is aan het overleven, herdenken hebben ze helemaal geen tijd of ruimte voor. Gisteravond weggereden en via Ron nog een computer opgehaald en een laptop. 114 is dus al achterhaald, we hebben er al 117. Geslapen een k* hotel bij Wolfsburg. Type hotel waar je op een drukke parking staat, naast de straat. Maar dan wel 4 euro vragen voor parkeren, en ontbijt? Nee dat was niet standaard, wat daar staat is alleen aanmaak koffie. Light-breakfast noemen ze. Zucht.

Maar ben al ondertussen een heel eind onderweg. Nu laden bij hoge-dwarslesie, (zo spreek je uit). Hohenwarsleben - Irxleben, en zo verzinnen we wel meer rare namen. Bersteland lader is Dixieland, want enige wat er staat in een dixie (toi-toi) toilethokje. Vandaag tot aan Rzesnow zien te komen, en dan morgenochtend vroeg naar de grens. Mag niet klagen, voorlopig gaat goed, mooi weer en zo weer verder.

Heerlijk weer, 17’c laden bij Bersteland, rond 14:30 in Wroclaw. Gok rond 21:00uur in Rzesnow. Daar overnachten en morgen door naar de grens. Op tijd opstaan en in Polen nog even laden.

Tijdens de rit passeer ik in Polen bruin-rode wegwijs borden, je kent ze wel, hier staan ze ook van de ANWB langs de weg. Toeristische of historische informatie. En dan weet ik dat er ook borden staan met een wat vage verwijzing, maar zo dicht als vandaag was ik nooit bij Auschwitz. Blijkbaar worstelt Polen nog steeds met het verleden om niet gewoon te benoemen, maar een vage naam en bord met 37KM er op te tonen.

Herdenken om 20:00uur., Maar weten dat op minder dan 30km een concentratiekamp was. Bizar idee. Maar ook goed om te mogen herdenken, morgen rij ik een land in oorlog in. Dit nooit meer hebben we jaren geroepen op 4 mei. Dit mag nooit meer gebeuren. Right.., het is nu en het gaat er net zo extreem aan toe. Niemand heeft in een conflict schone handen. Blijft vreselijk om te zien dat er nog steeds mensen moeten vluchten na een jaar. Nu vooral Zaporizja omgeving met een soort verplichte evacuatie. Zaterdag reizen er mensen mee terug naar Nederland. Moeder en 14 jarige jongen. Zijn nu ook aan reizen, worden opgevangen door vrienden in Lviv. Blijft nodig.

Haar zus appt mij of ze ook mag meerijden, ze is al geregistreerd in Nederland, normaal zeg ik dan nee, dan heb je zelf mogelijkheden en middelen om te reizen. Maar in dit geval maakt die ene plek niet uit. Oké, dus 3 mensen mee terug. Rij lekker door, weinig problemen onderweg. Ook wel eens lekker. Conform planning rond 20:30 laden bij Rzesnow (vliegveld in zuid -Polen). Laad zoveel mogelijk vol, morgen naar Lviv. Op tijd naar hotel en slapen. Andere ochtend vroeg op, nog even voor de grens laden (is uur rijden vanaf hotel). En naar de grens. Poolse deel gaat best snel. Makkelijk en vriendelijke man. Stelt wat vragen en wil een laptop open zien.

Best hoor, pak er eentje uit die hij aanwijst. Allemaal in orde, stempels en door. Oekraïense deel gaat chaotischer. Duurt lang, en kerel wijst me naar de X-Ray rij, daar wil ik niet heen.. Maar weinig keus. In de rij en een stempel halen. Doorrijden voor de andere stempels. Paspoort duurt even i.v.m. grote rij met een paar grote passagiers bussen. Maar als de stempel er is, door naar inklaren, ben blij met goede voorbereiding. Aardige kerel, wil van alles zien, doe alle deuren open. Ook hij wil paar laptops zien, waar gaat heen etc vraagt hij. Geeft papieren en document van de ambassade. Oh, dat veranderde de boel, ga maar zitten zegt hij, 10 minuten en ik ben terug. Maar na minuut is hij er al, of ik telefoonnummer heb van contactpersoon die de donaties ontvangt namens weeshuis. Zeker, geef hem telefoonnummer en inderdaad 10 minuten later krijg ik de gestempelde papieren, maak foto's zegt hij., Handig voor later. Dat bleek ook, dus door naar het hek en dat gaat al open, papiertje inleveren met stempels en verder. Welkom in Oekraïne staat er. Internetverbinding via Kyivstar kaartje in mijn telefoon (scheelt bakken geld ipv roaming!).

Meld mijn ETA aan de mannen, en rij naar Lviv. Weinig bijzonders onderweg, paar keer ineens een paard en wagens voor je op de weg haha, maar gaat vlot, paar checkpoints en 1x controle, maar ook hier is papierwerk laten zien voldoende. Rond de middag kom ik aan in Lviv. Lossen maar. Komt collega van Roman helpen en met 4-en hebben de auto best snel leeg. Maar de trap op gaat goed, nu nog pand in. Maar half uurtje zweten en we zijn klaar. Heb paar uur vrij, de mannen gaan weer werken en we spreken af om te gaan eten rond 1830uur.

Roman links, Kostiantyn midden en ik zelf op de selfie met alle apparatuur. Duurt wel even eer alles geïnstalleerd is voorzien van toetsenbord stickers zegt Roman, many laptops.

Ga mijn hotel opzoeken, makkelijk gedaan, hotel waar oplaadpunt ook is. Ecofactor is een Oekraïens bedrijf wat laadpalen maakt en installeert over heel UA. Ken de eigenaar, ooit stickers geruild en sindsdien mag ik daar opladen. Kom aan bij hotel, slagboom naar de garage is dicht, een bruidspaar is foto's aan maken bij de kersenbloesem. En vraagt of ze foto mogen mag bij de auto. Ga je gang zeg ik, en doe open. Auto is niet schoon zeg ik nog, maar dat maakt niet uit. Bruid achter stuur, daarna bruidegom en ze maken paar foto's. Sta met ze te kletsen en kan eindelijk de garage in. Aansluiten en laden maar.

Even douchen en bijkomen van de reis, auto staat aan de stekker. (en hotel Wifi zodat ik wel meldingen zie). Daarna bak koffie doen op terras, zo enorm lekker lente weer. Er zijn naast hotel een sushi tentje, bestel wat te eten, het is ondertussen al 1500uur geweest. (niet lezen Mama ;) ) - late lunch zeg maar. Erg lekker en goedkoop, zoals alles in UA. Daarna loop ik de stad door, op verzoek van Lera maak ik foto's en deel die met haar. Mooie stad, veel oude gebouwen, vaak ingepakt in soort zandzaken en bescherming tegen schade. Kerken zijn dichtgetimmerd. Van binnen zien je de schitterende glas-in-lood ramen, maar buiten is niets zichtbaar.

zie hier voorbeeld van de zandzakken.

Het is 22 graden en warm, bedenk me dat ik echt naar de kapper moet, al weken, maar geen tijd... Zou ik durven hier? Loop kapperszaak binnen, twee dames, spreken alleen Oekraiens. Maar de vertaal app werkt goed, ze vragen waar ik vandaan kom, Nederland? nee dat kennen ze niet. Laat zien, en oh nee dat was zo ver weg. Maar ja knippen kan, alleen contant betalen. Dus ik pin verderop 500 UAH (15 euro) en loop terug. Het kost 150UAH. Omgerekend 3,70 euro. Ja, inderdaad nog geen 4 euro, ik geef 200 en dat vinden ze teveel fooi. Ze neemt snel aan. En ze gaat aan de slag, laat wat foto's / selfies zien op mijn telefoon, en ja komt goed zegt ze. Knipt vlot en netjes, iedereen heeft blijkbaar over mij, want ze komen allemaal dag zeggen. De ene roept guntentag bij weggaan, nee da's Duits, maar bijna goed. Ik reken het goed :)

Betaal en ga verder, loop nog stuk door de stad en bewonder de gebouwen, nadeel wel is alles is of heuvel op of heuvel af. Maar na iets meer dan uurtje ga ik terug naar hotel. Bijna tijd. Er staan veel mensen bij de kersenbloesem in bloei foto's te maken, mooi zicht. De stad leeft en bruist. Hier merk je weinig van de oorlog. Wel in de omgeving met de weg barricades en dichtgetimmerde panden, maar verder weinig. Heb mooie kamer op 7e verdieping, geweldig uitzicht over de stad.

Kostiantyn haalt me op, zijn moeder en vriendin gaan mee, Roman en zijn dochter komen ook, ze hebben restaurant uitgezocht in de stad. Krijg een doos chocolade cadeau. Leuk! en lekker.

We kletsen over van alles, en later als Roman en Lillia er zijn bestellen we eten. Komt een mega lang stokbrood en smeersels op tafel. Gezellige sfeer en we kletsen over van alles. Dat ze zo blij zijn dat de winter voorbij is, want met stroomuitval was het wel zwaar. Na het eten lopen we naar de auto van Roman, niet iets meenemen naar Nederland. Daarna door de stad, overal bandjes, live muziek en veel mensen op straat. We bestellen een ijsje en luisteren naar bandje, alle publiek staat luidkeels mee te zingen. Veel geel-blauwe kleuren, vlaggen en kleding. Overal zijn de kleuren te zien.

We rijden naar het hotel en nemen afscheid, de vluchtelingen zitten in de opvang letterlijk twee straten verder en komen naar het hotel zegt Kosty, omrijden kost je teveel tijd. En andere ochtend haal ik ontbijtbox op bij de receptie. Ontbijt pas om 08:30, en ik wil al eerder weg zijn.

Ze staan netjes op tijd klaar en we rijden weg. Maar GPS navigatie doet moeilijk, zowel Google maps als TomTom reageren slecht of niet. Dus duurt even en we rijden paar keer verkeerd. Uiteindelijk rijden we de M10 op naar Krakovets. Gaat goed, we komen aan bij de grens, ga spookrijden bij de vangrail naar de rotonde. Politie auto die er staat is bezig en rij er om heen. Net doen of je gek bent, kom aan bij de militair van de grenscontrole. Of ik bewijs heb van afleveren en status humanitair transport? Ja en laat de foto's zien, oke is goed zegt hij. Papier ambassade helemaal goed.

Thank you for helping Ukraine zegt hij, krijg papiertje en rij de wachtrij in. 1,5 uur later rijden we Polen in. Weinig spannend, Poolse controle duurde nog langste, tassen moesten open, best ga je gang. Maar weinig gedoe dit keer. Plan is door te rijden naar Zary, 2 uur onder Berlijn. Heel Polen door, spannend wel qua planning, maar we gaan er voor. In Rzesnow geef ik hartjes stickers aan UA Tesla. Die vrouw is zo enthousiast als ze hoor wat we doen, ze geeft een soort blauw/gele teddybeer die met zuignappen aan de ruit vast te maken is. Staat op zijn buik een woord, het betekend vertaald " Believe " - " blijf er in geloven " zeg maar.

We rijden weer weg. Eigenlijk loopt lekker door tot aan Katowice. Daar wordt ik naar andere lader gestuurd, terwijl ik terrein op draai, en ja er staat 1 Tesla te wachten en alle plekken vol. Dus door naar de andere lader. Daar aangekomen erg trage laadsnelheden, dus vraag Tesla die er al staat, ja klopt zegt hij, beste naar deze plek gaan, ik moet nog 5 minuten. Dat gaat sneller eventjes, maar daarna ook traag. Laadtijd blijft staan op 50 minuten. Prut, weer andere plek als hij weg is. Maar idem, traag. Dus sta er totaal 1,5 uur tot bijna vol. In Wroclaw de volgende plek is het normaal,. duidelijk defecte laders in Katowice.

In Wroclaw eten we iets, plan is op tijd in hotel te zijn, slapen en morgenochtend 0730 weer weg te wezen. In het hotel aangekomen een feest, een 90 jarige, van harte :) Altijd een feest in hotels in Polen. Snel wat drinken en gaan slapen, bij ontbijt alles weer in de auto en weg zijn we. Blijft een bizar en ijskoud idee. Die weekendtas is hun bestaan, een koffertje en een weekendtas. Dat is het hele bezit van die mensen. Ga er maar aan staan, je bezit kan je dragen, de rest is gewoon weg, je huis, auto, whatever, alles wat je niet mee kan dragen is gewoon weg. Die tas met kleding, een telefoon en wat je aan je lijft draagt is je bezit.

De 14 jarige is net als alle 14 jarigen, een puber die overal om staat te lachen. Maakt niet uit wat, zegt weinig. Moeder niet, die blijft praten en overal om lachen, je hoort de zenuwen door haar stem heen. Als ik maar lach en veel praat, dan merkt niemand. Haar zus zit naast mij, duidelijk al een half jaar in Nederland. En zegt op den duur dat ze moet zwijgen, want de ratelt. Nou, hold my beer dacht ze, en ging nog harder los. Op den duur na half uur de radio uitgezet en gezegd dat nu stiltegebied was. (je moet wat..). Even rust. mijn oren tuiten en die van iedereen in de auto. Bij de volgende stop geef ik aan half uur te laden, ben al klaar, alles zit in de auto, maar moeder niet. Nee die staat uitgebreid te kletsen binnen en wil nog rustig naar de wc. Geef aan dat ze 5 minuten heeft. Bij de auto terug ontploft de zus en die gaat haar halen. Afgesproken, eerst wc en en dan mag je kletsen en roken, niet andersom. Verder hele reis geen problemen gehad.

We krijgen onderweg nog een wasbeurt van moeder natuur, hoosbui! echt keiharde regen, rustig doorrijden, stopt vanzelf. En komen rond 1800uur in Utrecht aan. Mooi gereden denk ik nog. Erg vlot. Mensen gaan naar binnen, help met de spullen. Bij de desk checken ze in, ik drink wat en praat eventjes bij. Daarna naar huis.

Einde rit, donderdag einde middag weg, zondagavond thuis. Mooi resultaat.

Heeft u nog een laptop te doneren? Graag, neem contact op. Wilt u ondersteunen, erg graag, we betalen onze eigen kosten, hotel en eten passagiers doen we vanaf donaties. Onze link staat hier.

Dank, en tot de volgende rit, laptops zijn welkom, alle laptops zijn meegegaan naar Oekraïne,. Graag eindig is met een aantal mensen te bedanken voor hun hulp,. Ron, Niels, Lera, Carola, en alle donateurs van apparatuur en laptops, enorm bedankt!! Meer foto's staan hier.

Niet alles lukt in één keer...

Niet alles lukt in één keer ...

Laat me beginnen met mensen te bedanken, zonder die hulp zijn wij nergens. Vriend Ron die hele dagen schroevendraaier en voedingen laat zoemen om laptops en computers in orde te maken. Dankzij hem kon ik 25 laptops en diverse computers meenemen.

Vriendin Esther en haar man die vele dozen kaarsen, speelgoed en 3 grote petroleum kachels doneerden. En Ron in Zoetermeer die steeds mooie spullen aanschaft en voor ons heeft klaarliggen, dit keer een enorme grote partij warme dikke sokken. Dank dank dank. Grote zakken knuffels ontvangen, de helft naar het weeshuis is Lopatyn en de andere helft naar het station in Lviv. Het station is het eerste punt waar moeders en kinderen aankomen, en dan krijgen ze een knuffel van de vrijwilligers, op het station zijn meerder opvangplekken waar mensen slapen. Blij dat wij die knuffels mogen leveren.

Maar ook Roman en Kostiantyn in Lviv, twee dappere mannen die ons helpen met ondersteuning weeshuis en ophalen kinderboeken. Maar verder met de blog schrijven nu :) en nee, ik heb nog mijn Tesla, ja en die rijdt lekker, echter met geplande 60 dozen en 1000kg+ aan kinderboeken ophalen moesten we een ander plan maken. Dus aan bestuur van OMWUA gevraagd of we met de bus de boeken mochten ophalen. Dat mocht per uitzondering. Erg blij mee. Dus begonnen we met plannen en inzamelen, leeg heen doen we niet, dus kregen we gelukkig weer veel aanbod van speelgoed, (LEGO!), houten trein en knuffels, eh heel veel zakken met knuffels. En op verzoek van de locatie Lopatyn (weeshuis met 200+ kinderen tot 17jaar en station Lviv shelter een voetbaltafel of is het tafelvoetbal-tafel? en een air hockey tafel. via donaties kregen we die snel te pakken. Die dingen nemen stiekem wel boel ruimte in, maar met beetje handig laden paste alles goed.

Daarnaast 10 dozen verbandmateriaal naast de 8 dozen die we al hadden, erg blij mee. De verdeling ontstond beetje vanzelf. Computers bij Ron ophalen in de week vooraf. En mijn co-driver Carola fungeerde als tijdelijk postkantoor en had haar auto ook al propvol. In de week ervoor reed ik al een keer naar de locatie van de bus, ja een bus, diesel bus. Daar gaan we mee naar de grens en de boeken ophalen. De bus was al behoorlijk vol, echter we hadden toen ik aankwam om 0600 bij de garage beide nog een propvolle auto bij ons. Carola had er duidelijk zin in, mijn hobby is Tetris zei ze, en toegeven... uitladen en een half uur later zaten er dus 2 tesla's en een klein auto-gebakkie in de bus. Knap! Alles stond goed en stevig, aan de grens gingen we the Canada Way uitladen en de rest ging mee naar Lviv. Beste lading, 25 laptop, veel computers en monitoren, tablet en telefoon. En veel kabels :) (Dank Ron en donateurs!).

Leuke stereo / home cinema set kregen we van Ron mee. Nou daar ging men op los. Leuk! gaan we aansluiten in de ruimte waar we de voetbaltafel en air-hockey tafel plaatsen. Gaaf!

De tablet en een beamer hebben een goede bestemming gekregen op een academie in Lviv. We kregen al foto's binnen van studerende jonge mensen in een groen pak. De beamer was een succes melden ze, blij mee. Mooi dat gelukt is dit doel ook weer te bereiken. Wij hebben niet altijd controle en zicht waar spullen heengaan, doel kiest de ontvanger. Maar we geven wel altijd aan wat en hoe. Gaat eigenlijk altijd wel goed. Zo ook nu weer, een verzoek voor een beamer was dankzij Ron snel ingevuld en werd door Carola opgehaald. Alles is teamwork zeg ik steeds en dat is dus ook zo. Samen zijn we sterk. Maar 0600... dat is takkevroeg op een miezerige zondagochtend. Alles voor het goede doel en je medemens helpen. Dus rijden maar. Vroemmmmm oh ja hier hoor je de motor enzo.. even wennen. (kom die diesel fans beetje plagen, vanaf 2035 mag het niet meer tenslotte, dan iedereen aan de stekker...uh huh).

Via Duitsland met 130 op de GPS door naar Polen, we haalden bijna op 1 tank. Even in Nossen er 20 euro ingegooid zodat we in Polen vol konden tanken, scheelt toch 20ct op een liter. Nossen kennen we wel, dat is ook een grote Tesla lader. Die stond propvol. Maar wij konden na het tanken en afrekenen weer door. Net over de grens volgegooid. We wisselden geregeld af met rijden. Gaat best, die bus rijdt lekker, laat maar rollen. Tomtom en radio2 aan. Wij mopperen niet. Broodjes en chips mee en gas. Zo kwamen we via de 1e pomp in Polen pas weer net voor Rzesnow aan bij een tankstation. Sanitaire en drink stop. Daar volgegooid, dat scheelt weer gedoe morgen. Rond 2030 waren we in Przemysl in het hotel. Ingechecked, eh eten? Nou via een soort “thuis bezorgd” app konden we iets laten bezorgen, eh nee dus.

Maar Dobre sushi was nog open, wij racen er heen en voor de deur gezet op plein met knipperlampjes aan. Snel 5 min voor sluitingstijd naar binnen, doe maar nummer 64 - mega menu.

Nou dat was al veel, maar toen ze vroeg waar we vandaan kwamen, en wij dat uitgelegd hadden, zat er nog 2 extra rol in. Eh dat gaat nooooooit op. En dat was dus ook zo. Jammer maar er was zoveel. Op 1 van de hotelkamers opgegeten. Daarna maar eens slapen!

Morgenvroeg op en naar Lviv, maar eerst nog lossen bij The Canada Way. Die waren nog ergens in het Oosten van Oekraine dachten wij. Maar aangekomen bleken ze er achteraf toch te zijn. Wij aankloppen en bellen, maar niets,. De garagedeur was open dus wij gingen uitzoeken en uitladen. We hadden in half uurtje alles er in. Bus gewicht weer iets verdeeld en dooorrrr..

Alles gelost., ook de petroleum kachels. Mooie dingen, kan je zelfs op koken. De brandstof is goed te krijgen, hier gaan 3 gezinnen plezier van hebben. Verder was het een halve bus met medische goederen. Feedback van TCW was dat ze er diverse medic bags mee kunnen vullen en voor een lokale kliniek de medicijn en verband kast.

Mooi resultaat dus. Hier doen we het voor tenslotte. Medische hulpmiddelen zijn altijd nodig, kleding merken we is er zo veel dat niet meer heel erg nodig is. Maar als de winter voorbij is mogelijk weer wel zomer kleding. Deze dozen kregen we doneert, vol met verband, scharen etc. Mooie en gewilde spullen.

Aan de grens ging megasnel, niemand voor ons, we konden overal doorrijden. Polen was vlot, even kijken en door naar de UA grenspost. Ook daar paar minuten, brief ambassadeur helpt wel mee. Oh lego zeiden de mannen, kroeto! (cool) gaat dat heen? Weeshuis, mooi! oh voetbaltafel.. dus met 10 minuten reden we UA in.

Mooi weer, droog maar -10'c - koudddddd koudddddd. Gelukkig doet de kachel het, wij rustig naar Lviv rijden, voorzichtig aan, geen haast. We waren mooi op tijd bij het werk van Roman.

Via wat achterweggetjes kwamen we mooi bij de garage uit, daar kwam even later ook Kostiantyn aan en konden we de spullen voor het weeshuis en station gaan overladen. Tetris deel 2 voor Carola. Weer een auto vol met onze spullen, veel speelgoed, knuffels, de tafelvoetbaltafel en air- hockey tafel, en ook 200 bijbels in de Oekraïense taal. Toen kwam Roman en zijn dochter en gingen we de computer spullen naar binnen brengen. In mijn ooghoek zag ik al mensen een camera opstellen. Oh ja ze willen een interview, benieuwd hoe we dat gaan doen. Bedenk ondertussen al wat ik wil gaan vertellen. Eerst alles naar binnen, na paar keer lopen en nog keer de autos verplaatsen zijn we bijna zo ver.

Wist dat er mogelijk een cameraploeg zou komen om opnames te maken voor het Boekraiene project. In dit project onder ONWUA halen we 8000 kinderboeken naar Nederland om hier uit de delen. Dankzij een donatie van Rabobank (Utrecht/Rotterdam/Den Haag/Amsterdam) delen we aan kinderen schoolboeken en leesboeken uit. Want de Nederlandse overheid vindt het onnodig dat de kinderen ook onderwijs in hun eigen taal krijgen... (onbegrijpelijk...) Dus dan de moeders maar in hun kracht zetten, die kunnen dit ook leren aan hun kinderen tenslotte. Dus de computerspullen uitladen en bij Roman op kantoor zetten, ondertussen kwamen er paar tassen voor terug, zijn vrouw zit hier vlakbij in de opvang. Zo helpen we weer beetje thuis naar tijdelijke thuis te brengen.

Gelukkig spreekt de dame van het TV station engels. Ze maken korte interviews. Maar ja, ik denk, nu heb ik het woord, blijven praten. Zo vertel ik over OMWUA ontstaan en wat we doen, en hoe het kinderboeken project een spin off is van een dame die als vrijwilligster werkte aan de grens en soms kinderboeken mee nam en die liet uitdelen in Nederland. Dat kunstje hebben we toen ze er mee stopte wegens tijdgebrek overgenomen. Maar gelijk overgedragen toen iemand zich melde. Nu is Lera onze projectleidster en die regelt alles er goed moet ik zeggen. Tomeloze inzet en focus op het resultaat. Wij doen de organisatie en de logistiek. Dus dat verhaal verteld en na paar minuten zat het er in 1 take op. Knap he? Maar ze wilden ook Carola nog interviewen. Goed plan.

Dus ook Carola en zelf Roman werd gevraagd. Denk nou, dat gaat groot item worden. Dag erna kregen we het resultaat. En wat denk je? Was ik er helemaal uitgeknipt! :) slaap er nog slecht van. Nee hoor, Carola deed goed verhaal en was veel identiek wat ik vertelde, maar mijn verhaal was lang met cijfers onderbouwd hoeveel mensen we al vervoerd hadden en dergelijke en duidelijke focus op OMWUA als organisatie en ook kleine zijstap naar ons laptop donatie project. Maar zo blijkt maar weer, de knapperds krijgen alle beeld- en zendtijd :) Niet de persoon met langste verhaal :)

Hier een stuk van het filmpje. en link naar eind product filmpje.

De cameraploeg is nog mee geweest naar het postkantoor om onze Carola wederom aan de Tetris hobby te zetten. 30 dozen ingepakt. Het was een plan juist om 60 dozen op te halen, echter na 3 dagen stuurt men een pallet gewoon retour... okeee..... grrr dat was balen. Maar deze week halen collega's van ons alsnog de resterende 30 dozen op. Poging 2.

Het eindelijke filmpje zoals vertoont op de Oekraïense televisie.

De dozen met boeken zijn naar Nederland gereden. We hadden gezien de hoeveelheid boeken geen passagiers gepland. Want dat had simpelweg niet gepast. Dus helaas geen passagiers. Maar samen terug gereden en met een overnachting in Duitsland hadden we de dag erna alle tijd om het te lossen in de opslag. En daarna de bus door de wasstraat te halen en schoon te maken. Klaar voor de volgende rit. Af tanken en naar huis. Mooie rit, wel erg koud, maar resultaat is dat we nu 1700 kinderboeken klaar hebben liggen en de volgende onderweg zijn.

Samen met Carola en Kostiantyn (vrijwilliger Lviv).

In Lviv merkte we een koplamp defect, en dan zit er eentje naast je alles af te zoeken in dashboard kastje... want mevrouw McGyver moet en zal die koplamp zelf vervangen.. dus schroevendraaier geregeld, ik loop naar de Lidl om broodjes en jawel hoor, koplamp is vervangen.

Geen garage voor nodig, ik deed zelf namelijk de motorkap open en zei al, eh smeer en vies en mijn grote handen passen daar nooit bij die koplamp.

Jaja Carola, doe je goed :) Mrs Tetris 2.0. Je mag vaker mee.

en we kregen al foto's van het team van het station! (geplaatst met toestemming). Wilt u ons ondersteunen? Na de diesel ritten is de pot weer leeg, onder nul zelfs :) Alle hulp is welkom!

Hier is ons betaalverzoek, steunt u ons voor de komende ritten?